Czarodziejska góra, czyli opera patologiczna (2018) instalacja multimedialna

W swojej wieloznaczności powieść Tomasza Manna Czarodziejska góra, która jest
istotnym źródłem inspiracji dla mojej pracy, najbardziej zaciekawiła mnie jako metafora
zejścia w zaświaty, doświadczenia śmierci i zapomnienia, jako metafora zatracenia
osobowości, izolacji i ucieczki w nicość. Widzę w tym i upodlenie, i wzniosłość. Spośród
wielu wątków powieści szczególnie dla mnie ważne to: choroba, ciało i czas. Bo widzę
w nich i wzniosłość, i upodlenie.
Intencją mojej pracy jest poszukiwanie ekspresji ciała człowieka jako życia na granicy
śmierci, jako przepływającej w nieskończoność materii; przedstawienie człowieka,
który w stanach patologicznych zostaje postawiony na marginesie czasu, historii, społeczeństwa;
zdeterminowanego rytuałem fizjologicznych czynności, będącego w stanie
bezwymiarowej teraźniejszości, wieczności – „wstrzymanego teraz”.

koncepcja, libretto, reżyseria, scenografia, kostiumy, produkcja: Adam Dudek
muzyka: Tadeusz Wielecki
operator kamery: Bastien Loiseau
współpraca choreograficzna: Paweł Grala
asystentka reżysera / fotografie: Miłka Dudek
aktor: Wojtek Łaba
wykonanie muzyki: Joanna Freszel – głos; Tadeusz Wielecki – kontrabas
realizacja dźwięku: Tadeusz Sudnik
produkcja filmowa: mniam.tv
postprodukcja filmowa: Efektura

premiera: 64 Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień” 2021, Galeria ASP Warszawa, Pałac Czapskich.

Praca została przedstawiona jako praca doktorska na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (link do opisu pracy)

(Dostęp do filmu na życzenie)

(poniżej) Czarodziejska Góra, czyli opera patologiczna na Festiwalu „Warszawska Jesień” 2021
(fot. Grzegorz Mart)